Сэтгэл гэдэгНамар унасан навчис шиг гунигтайХаврын тэнгэр шиг ойлгомжгүйЗуны бороо шиг уйланхайӨвлийн цас шиг хүйтэнСэтгэл гэдэгНамар унасан навчис бүрийн зовлонг мэдрэх шигХаврын урт өдөр өдөржин өвдөөд хэвтэхэдХэний ч халамж үгүй мэт тийм хоосон, ганцаардмалЗургаан хоног зүсэрсэн бороотой хамт урсах нулимс шиг